Trzydziesta gala wręczenia Fryderyków za nami. O powodach do dumy może mówić Adam „Łona” Zieliński, który razem z Andrzejem Koniecznym i Kacprem Krupą zdobył dwie statuetki.
Ów tercet został nagrodzony w dwóch kategoriach: „Zespół/Projekt Artystyczny Roku” oraz „Album Roku Hip-Hop”, oczywiście za płytę „TAXI”. Pośrednio otrzymali też nagrodę w kategorii „Teledysk Roku” za wideoklip do piosenki „Bym poszedł”, która powędrowała do jego reżysera, Krzysztofa Kiziewicza.
W kategorii „Album Roku Indie Pop” była nominowana Katarzyna Nosowska i jej album „DEGRENGOLADA”, jednak musiała uznać wyższość Darii ze Śląska z płytą „Tu Była” (zdobyła też statuetkę w kategorii „Fonograficzny Debiut Roku”).
Kwestią otwartą pozostaje to, czy jedna lub dwie statuetki, w kategoriach „Najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej” i „Album roku muzyka chóralna” w dziedzinie muzyki poważnej, powędrują pośrednio do Szymona Wyrzykowskiego – dyrygował on orkiestrą, która wzięła udział w nagraniu albumu „Oresteja”, skomponowanego przez Agatę Zubel do libretta autorstwa Mai Kleczewskiej.
Kto wygrał, a kto musiał obejść się smakiem?
Tegoroczna gala wręczenia najważniejszych nagród muzycznych w Polsce odbyła się już po raz drugi rok z rzędu w Gliwicach. W piątkowy wieczór publiczność w PreZero Arenie Gliwice i w całej Polsce przed telewizorami przywitali Marcin Prokop, Gabi Drzewiecka i Mery Spolsky, która później wykonała z Ralphem Kamińskim piosenkę „Pies i suka”. Wśród innych artystów występujących na scenie warto wyróżnić m.in. Dodę i Smolastego, Kayah, Vito Bambino i Margaret.
W tym roku wielkim wygranym okazał się Lech Janerka, który zdobył aż pięć statuetek w następujących kategoriach: „Artysta Eoku”, „Utwór Roku” („Dupa jak sofa”), „Album Roku Alternatywa” („Gipsowy odlew falsyfikatu”), „Kompozytor/Kompozytorka/Team Kompozytorski Roku”, oraz „Autor/Autorka/Team Autorski Roku”.
Nie zabrakło też wzruszeń. Łez nie mogli powstrzymać Czesław Mozil (otrzymał Fryderyka w kategorii „Album Roku Muzyka Dziecięca” za album „Inwazja nerdów vol. 1”) i Daria Zawiałow (jury nagrodziło jej ostatni album „Dziewczyna pop” w kategorii „Album Roku Pop”), a Natalia Przybysz, odbierająca statuetkę w imieniu Hani Rani, zamiast przemówienia zaprezentowała różne style taneczne.
Nie obyło się też bez skandalu – przy odbieraniu statuetki za piosenkę trzydziestolecia dla „Długości dźwięku samotności” muzycy zespołu Myslovitz ani nie wspomnieli, ani nie podziękowali Arturowi Rojkowi. Jak na ironię, ostatni album zespołu zatytułowany „Wszystkie narkotyki świata” przepadł w kategorii „Album Roku Rock”, której laureatem został zespół WaluśKraksaKryzys z albumem „+piekło+niebo+”.
Złotymi Fryderykami zostali nagrodzeni: Martyna Jakubowicz – jedną z najbardziej charakterystycznych polskich wokalistek, która konsekwentnie przeciera szlaki pokoleniom kobiet w muzyce rozrywkowej; Sebastian Imbierowicz (znanego jako DJ 600 Volt) – producent muzyki hip-hop, którego produkcje zdefiniowały charakter złotej ery tego gatunku nad Wisłą; Krzysztof Meyer – wybitny kompozytor i pianista, zwany przez niektórych klasykiem współczesności; oraz Kazimierz Jonkisz – perkusista jazzowy i pedagog.
Co to są Fryderyki?
Fryderyki są najważniejszymi nagrodami przemysłu muzycznego w Polsce, które są przyznawane od 1995 roku przez Akademię Fonograficzną – powołane przez Związek Producentów Audio Video jury, w skład którego wchodzi niemal 800 artystów, twórców, producentów, dziennikarzy i reprezentantów branży fonograficznej.
Nominowani są wybierani w drodze tajnego głosowania w trzech sekcjach: muzyki poważnej, rozrywkowej i jazzowej. Członkowie akademii mogą należeć wyłącznie do jednej sekcji i tylko w jej obrębie mają prawo głosu. Dzięki temu każdy ma szansę wypowiedzieć się w tej dziedzinie muzyki, która jest mu najbliższa.
Natomiast zwycięzców wybiera się w drugiej turze głosowania – wtedy członkowie Akademii mogą wskazać tylko jedną pozycję w każdej kategorii. W przypadku uzyskania tej samej liczby głosów przez dwie lub więcej nominowanych pozycji odpowiedniemu zwiększeniu ulega liczba zwycięzców.
