Zagrożeniem dla stoplamków jest zanikanie ich siedlisk spowodowane m.in. przez osuszanie łąk i torfowisk, zarastanie przez trzcinę lub drzewa i krzewy, susze. Kluczowe dla ochrony siedlisk storczyków jest odpowiednie koszenie łąk – tłumaczą pracownicy Drawieńskiego Parku Narodowego. Na jego terenie wciąż można podziwiać łąki pełne tych kwiatów.

W tym roku na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego liczono storczyki wilgotnych łąk.

– Maj i czerwiec to dobra pora na prowadzenie monitoringu storczyków. Większość z nich wtedy kwitnie, a w ramach monitoringu liczy się również okazy z kwiatami.  Na wilgotnych łąkach bądź torfowiskach wyraźnie odcinające się od otoczenia: różowe lub purpurowe, to właśnie one,  storczyki stoplamki, nazywane też kukułkami – tłumaczy Ewa Wnuk Gławdel z Sekcji Monitoringu DPN. – Nieczęsty to widok. Wilgotne, dobrze zachowane łąki zanikają z naszego krajobrazu. W Drawieńskim Parku Narodowym wciąż jeszcze można zobaczyć łąki pełne storczyków. Monitoring wykonywany jest co roku i obejmuje następujące gatunki: storczyk szerokolistny podlegający ochronie częściowej, storczyk krwisty podlegający ochronie częściowej, storczyk plamisty podlegający ochronie częściowej, storczyk Fuchsa podlegający ochronie ścisłej, storczyk Brauna.

Zagrożeniem dla stoplamków jest zanikanie ich siedlisk spowodowane m.in. przez osuszanie łąk i torfowisk, zarastanie przez trzcinę lub drzewa i krzewy, susze. Kluczowe dla ochrony siedlisk storczyków jest odpowiednie koszenie łąk.

Jakie storczyki występują na terenie parku?

Storczyk szerokolistny i  storczyk krwisty

Gatunki do niedawna uważane za niezagrożone. Od 2016 r. zostały ujęte na Polskiej Czerwonej Liście (Kaźmierczakowa i in. 2016) ze statusem „bliski zagrożenia” (NT). W DPN silna populacja na łąkach utrzymuje się dzięki prowadzonej od lat 90. XX wieku czynnej ochronie łąk (koszenie). Pojawianie się kwitnących osobników może być zmienne w poszczególnych latach.

Storczyk plamisty

Dotąd nie wpisano gatunku na krajową czerwoną listę, widnieje jednak na Regionalnej Czerwonej Liście (Żukowski i Jackowiak 1995) ze statusem – narażony.  W DPN utrzymuje się na pojedynczych stanowiskach, na skrajach łąk i zarośli. Przetrwał dzięki prowadzonej od lat  90. XX wieku czynnej ochronie łąk. Również w tym przypadku liczebność kwitnących osobników może być zmienna w poszczególnych latach.

Storczyk Fuchsa (uważany za podgatunek plamistego)

Takson nie ujęty na czerwonych listach, jednak jako jedyny ze stoplamków objęty  ochroną ścisłą. Na liście gatunków chronionych wskazany jako „wymagający ochrony czynnej” ponieważ jest związany zwykle z półnaturalnymi krajobrazami – mozaiką łąk, okrajków i zarośli. Nigdzie nie jest częsty.

Storczyk Brauna

To mieszaniec s. Fuchsa i szerokolistnego. Obecnie nie podlega ochronie prawnej. W Parku notowany do tej pory na jednym stanowisk – w przyjeziornej olszynce.