Bez substytutów i barwników – szczecińska fabryka musztardy i octu spirytusowego Müller & Bolle, zapewniała mieszkańcom regionu wysokiej jakości produkty. Siedziba firmy znajdowała się na Łasztowni, na ulicy Große Lastadie (obecnie ul. Energetyków). W Muzeum Narodowym w Szczecinie znajduje się eksponat, który upamiętnia te czasy.
Przed wojną musztardę, jak większość produktów spożywczych, przechowywano w łatwo dostępnych i higienicznych szklanych lub ceramicznych pojemnikach.
– Nie wchodziły w reakcję z jedzeniem, nie wchłaniały zapachów oraz kolorów, a przede wszystkim nie wpływały na smak przechowywanej w nich żywności. Do ich produkcji oprócz szkła wykorzystywano głównie porcelit, będący rodzajem białej lub kremowej, szkliwionej ceramiki, wytwarzanej w podobny sposób jak porcelana, lecz z gorszych jakościowo surowców. Porcelit po wypaleniu staje się materiałem nieprzesiąkliwym, wytrzymałym i twardym, idealnie nadającym się na przechowywanie potraw – informuje Małgorzata Peszko z Muzeum Narodowego w Szczecinie.
Na ekspozycji w Muzeum Historii Szczecina, ul. Księcia Mściwoja II 8 w Szczecinie można obejrzeć pojemnik, który jest mocno związany z „musztardowym” biznesem. Powstanie tego eksponatu datuje się na lata 1882 – 1943. To okazały, porcelitowy pojemnik do przechowywania musztardy z bogatą dekoracją roślinną.
– Wyposażony jest w metalowy dozownik przeznaczony był do użytku, najprawdopodobniej w lokalach gastronomicznych, o czym świadczą jego rozmiary oraz duży napis reklamujący producenta. Wytwórcą aromatycznego sosu, bez substytutów i barwników była szczecińska fabryka musztardy i octu spirytusowego Müller & Bolle – tłumaczy Małgorzata Peszko.
Cały obiekt jest dość sporych rozmiarów: wysokość to 50.5 cm, szerokość 22 cm.
